Celem projektu jest zbudowanie bardzo silnego lasera perowskitowego.
Perowskitowe baterie słoneczne zyskują popularność od roku 2009, osiągając wydajność 25% przy niskich kosztach
produkcji, gdyż te kryształy można wychodować z roztworu. Wadą tych materiałów jest wysoka degradowalność
w powietrzu, przy dużej wilgotności i podwyższonej temperaturze. A więc konieczność powlekania perowskitów
polimerami zabezpieczającymi ich powierzchnię.
Od roku 2014, popularność zdobywają lasery perowskitowe, zarówno impulsowe jak i ciągłe, w szerokim zakresie
długości fali emitowanego światła od zielonego do czerwonego. Wszystkie eksperymentalne doniesienia o
wydajnych laserach perowskittowych dotyczą urządzeń pompowanych optycznie. Nie uzyskano jeszcze lasera
pompowanego elektrycznie, co jest naszym ambitnym celem.
Dlaczego chcemy użyć właśnie perowskitów jako materiału aktywnego optycznie?
Dlatego, że perowskity są bardzo "elastyczne chemicznie". Można je budować z wielu elementów, ale można
też tworzyć nanostruktury i struktury kwazi-dwuwymiarowe. Co ważne, to nie tylko umożliwia zmianę koloru emitowanego
światła. Przede wszystkim, wydajność emisji jest bardzo wysoka - o rząd wielkości przewyższająca
wydajność laserów opartych na GaN, GaAs, ZnO.
Perowskity łączą sieć nieorganiczą z elementami organicznymi. Mają formułę chemiczną ABX3, a komórka
elementarna ma strukturę sześcianu.
W narożnikach jest kation B2+, zwykle to jest Pb, ale może być też Sn lub rzadziej Ge.
na każdej z dwunastu krawędzi jest anion X1-, pochodzący z grupy halogenków Cl, Br, I.
W samym centrum sześcianu jest kation A1+. Kation A jest ważnym centrum określającym własności
absorbowanego i emitowanego światła. Jako kation A można wybrac element np. Cs lub Rb albo małą cząsteczkę
np. methylamonium (MA) albo formamidinium (FA), ale nie tylko.
Perowskity mogą również występować jako warstwy z większymi cząsteczkami na powierzchni, które zabezpieczają
strukture kryształu. Bardzo wydajne są również struktury kanapkowe z perowskitów i tzw. cząsteczek barierowych.
Ta dowolność chemiczna i strukturalna jest naszym sprzymierzeńcem w osiągnięciu celu.
Projekt ma zarówno część teoretyczną jak i doświadczalna we współpracy z grupą w Jerozolimie
[link].
Doktorat będzie
wykonywany tylko w części teoretycznej w Unipressie we współpracy z deweloperami kodu Yambo
[link]
(mamy środki na krótkie wyjazdy). Żadne modyfikacje
kodów na poziomie rozwoju metod nie są potrzebne w realizacji tego tematu. Jednak będzie konieczna obróbka danych
i umiejętność pisania małych kodów w dowolnym języku programowania do otrzymania końcowej postaci wyników.
Ponieważ będziemy stosować bardzo zaawansowane metody, do pracy przy tym temacie jest potrzebne pozytywne
nastawienie do czytania i rozumienia równań matematematycznych, z jednoczesnym praktycznym podejściem do
zastosowania otrzymanych wyników w postawionym problemie fizycznym. Praktyczna znajomość języka angielskiego
w mowie i piśmie jest równiez konieczna do odbycia stażów i pisania publikacji.
|